Opracowanie koncepcji architektonicznej zagospodarowania terenu pomiędzy pawilonami AGH C-3 i C-4 w rejonie ul. Czarnowiejskiej

Opracowanie koncepcji architektonicznej zagospodarowania terenu pomiędzy pawilonami AGH C-3 i C-4 w rejonie ul. Czarnowiejskiej

2. OPIS ROZWIĄZAŃ PROJEKTOWYCH

2.1. Opis rozwiązań urbanistycznych

Teren przeznaczony pod planowaną inwestycję znajduje się w północnej części kampusu AGH w rejonie ul. Czarnowiejskiej. Do przedmiotowej działki od strony południowej i wschodniej przylegają
(stykając się z nią ścianą szczytową) pawilony C-4 i C-3 (o wysokości ok. 24m), które wraz z pawilonami C-1 i C-2 stanowią obudowę zadrzewionego „dziedzińca” wewnątrz którego znajduje się budynek Biblioteki Głównej AGH. W bezpośrednim sąsiedztwie, po stronie zachodniej, znajduje się zespół pawilonów B-1,2,3,4 połączonych z halą maszyn stanowiących bardzo intensywnie zabudowany zespół obiektów. Po północnej stronie teren inwestycji graniczy z pasem ulicy Czarnowiejskiej po którego drugiej stronie znajduje się zespół wieżowców, o wysokości ok. 42 m, o funkcji mieszkalnej (z parterem usługowym) stanowiący początek pierzei ul. Czarnowiejskiej w dalszym przebiegu obniżającej się do budynków o wysokości ok. 20 – 25 m. Od strony wschodniej poza pawilonem C-3 teren inwestycji graniczy z zieleńcem łączącym się dalej z obszarem parkowym położonym w bezpośrednim sąsiedztwie Al. 3 Wieszczów (drugiej obwodnicy). Charakterystyczne dla przedmiotowej lokalizacji jest jej usytuowanie w sekwencji przestrzeni lub budynków publicznych (którym zazwyczaj towarzyszy także węzeł komunikacyjny związany z promieniście rozchodzącymi się, prostopadle do obwodnicy, głównymi drogami) po zachodniej stronie drugiej obwodnicy zaczynającej się od Nowego Kleparza poprzez budynek Radia Kraków, Plac Inwalidów, obszar objęty konkursem, Akademię Rolniczą a Placem między Muzeum Narodowym i hotelem Cracovia i Błoniami.

Analiza urbanistyczna

Obszar na zewnątrz planowanej nowej zabudowy ma/powinien mieć charakter wielkomiejskiej przestrzeni publicznej. Ze względu na duże zróżnicowanie wysokości istniejącej w bezpośrednim sąsiedztwie terenu inwestycji zabudowy nowy obiekt powinien odnieść się do tej sytuacji. Z punktu widzenia zabudowy Kampusu AGH przedmiotowy teren stanowi wyrwę wymagającą uzupełnienia. Jednak wprowadzenie nowej zabudowy nie powinno zniweczyć zasad kompozycyjnych już istniejących na terenie uczelni a jedynie wzmocnić stare i dodać nowe wartości. Przestrzeń przed wejściem głównym do pawilonu C-3, po obu stronach ul. Czarnowiejskiej stanowi zaczątek Placu, choć brak mu odpowiedniego zdefiniowania przestrzennego i odpowiedniej jakości wykończenia.

Kompozycja urbanistyczna

Nową zabudowę rozwiązano w ten sposób że główna bryła nowych obiektów domyka w narożniku kwartał zabudowy Kampusu, łącząc ze sobą pawilon C-3 i C-4. Ponieważ jednak program nowej inwestycji dalece wykracza poza samo „uzupełnienie narożnika” do wysokości istniejących pawilonów , pozostała część nowej zabudowy wychodzi w kierunku północnym poza dotychczasowy obrys zabudowy Kampusu zamykając od strony zachodniej przestrzeń ograniczoną ze strony południowej przez pawilony C-2 i C-3 a od północnej przez zespół wieżowców. W ten sposób wytworzona zostaje zdefiniowana geometrycznie przestrzeń, która zaaranżowana zostaje jako plac miejski (Plac AGH). Plac, otwarty w kierunku wschodnim, łączy się z obszarem Parku Krakowskiego „poszerzonego” o park przed wejściem do pawilonu C-1 AGH stanowiącymi „obudowę” głównej obwodowej arterii komunikacyjnej miasta (druga obwodnica).

Stworzenie Placu w naturalny sposób dodatkowo wzmocniło hierarchię przestrzeni. Nowa zabudowa została ukształtowana w sposób reagujący na tę hierarchię. Oczywistym stało się że główne wejście do nowego kompleksu musi znaleźć się od strony placu dopełniając zasadę że na każdym jego boku znajduje się element bądź uformowanie ważne z formalnego czy funkcjonalnego powodu (od południa mocno formalnie zaakcentowane wejście do pawilonu C-3; od północy zespół wieżowców z jednym z elementów cofniętym, w nowym uformowaniu jakby akcentującym oś poprzeczną Placu; od wschodu otwarcie, charakterystyczne bo kontrastujące z pozostałymi „ścianami” placu, w kierunku parku). Drugie z głównych wejść do nowego obiektu zlokalizowano po przeciwnej stronie budynku przy głównym wjeździe na teren Kampusu od strony ul. Czarnowiejskiej (vis a vis wlotu ul. Konarskiego) stanowiącym początek głównej alei poprzecznej przez teren AGH, której pierzeję na początkowym odcinku stanowi nowa zabudowa łącząc się z istniejącą poprzez połączenie pawilonem C-4. Pomiędzy dwoma wyżej opisanymi punktami projektowana zabudowa tworzy pierzeję ul. Czarnowiejskiej.

Od strony wewnętrznej terenu AGH poza główną bryłą nowych budynków domykających prostokątną przestrzeń wewnętrznego dziedzińca zlokalizowano salę wielofunkcyjną (III etap inwestycji), której charakter przestrzenny w naturalny sposób predestynuje do uniezależnienia przestrzennego od pozostałej części kompleksu (pozostając jednak w funkcjonalnym powiązaniu). Bryła sali wielofunkcyjnej poprzez swoją, naturalnie, spoistą formę oraz formalne „oderwanie” od głównej bryły budynków nawiązuje do podobnego charakteru ( niezależny element o spoistej formie „wrzucony” we wnętrze dziedzińca) budynku Biblioteki Głównej.

Plac Miejski rozwiązano w formie nowoczesnej przestrzeni publicznej wyposażonej w ławki, oświetlenie (także iluminację), zieleń (w dużej mierze już istniejącą), której „żywotność” ma zapewnić także program nowego budynku wyposażonego nie tylko w funkcje ściśle związane z wyższą uczelnią ale także skierowane do szerszego kręgu użytkowników (sala wielofunkcyjna, powierzchnie ekspozycyjne, gastronomia).

Komunikacja

Dojazd do planowanych budynków ale także dostęp ( jeden z kilku ) do pozostałej części Kampusu zapewni wjazd od strony ul. Czarnowiejskiej po zachodniej stronie przedmiotowego terenu poprzez drogę wewnętrzną stanowiącą główną oś poprzeczną Kampusu łączącą się na przeciwległym końcu z ul. Reymonta. Z w/w drogi wewnętrznej zaplanowano zjazd do jednopoziomowego (zgodnie z warunkami konkursu) garażu podziemnego na ~170 miejsc postojowych.

Od strony drogi wewnętrznej zapewniono też bezpośredni dostęp do budynku, w szczególności do laboratoriów specjalnych.

2.2. Opis rozwiązań architektonicznych

Bryłę budynku skonstruowano w ten sposób że części budynków etapu I i II mieszczące funkcje użytkowe (czyli funkcje podstawowe budynku, bez komunikacji) w formie „wstęgi” „wędrują” począwszy od połączenia z pawilonem C-4 do połączenia z pawilonem C-3 i w górę do wysokości pawilonu i w skosie wyżej do osiągnięcia wysokości 35 m znowu w kierunku pawilonu C-4 w pobliżu którego następuje kolejny zwrot w kierunku Placu AGH by osiągnąć w jego pierzei swoją kulminację i na koniec dokonać zwrotu w kierunku zachodnim równolegle do ul. Czarnowiejskiej i zakończyć się przy głównym wjeździe na teren Kampusu. Całości „wstęgi” nadano jednolity wyraz architektoniczny w postaci bryły poprzecinanej poziomymi oknami (za wyjątkiem strefy głównego wejścia gdzie w naturalny sposób , związany z wyżej opisaną formą, okna przyjmują formę pionową dodatkowo akcentując ważne formalnie miejsce) niekiedy przekształcającymi się w skośne o formach inspirowanych formami układów scalonych. Skośne nieregularności okien rozłożono nierównomiernie. W miejscach ważnych formalnie ilość nietypowości wzrasta w miejscach mniej ważnych uspokaja się przechodząc w poziome pasma. Na zewnątrz całość wstęgi przykryta jest „skórą” w postaci okładziny z perforowanej blachy miedzianej (alternatywnie stalowej cortenowskiej). Takie rozwiązanie powoduje wzmocnienie kontrastu między „wstęgą” a znajdującą się „pomiędzy” przestrzenią wspólną budynku , która od zewnętrza oddzielona jest szklanymi ścianami. Dodatkowo rozwiązanie materiałowe i architektoniczne „wstęgi” daje efekt dużego kontrastu pomiędzy tym jak budynek wygląda w dzień a jak w nocy co powoduje wrażenie aktywności i żywotności obiektu, który z założenia ma się stać nowym symbolem Akademii.

Wyjątek od zasady opisanej wyżej stanowią laboratoria specjalne, które ze względów technologicznych muszą znajdować się w przyziemiu a jednocześnie są funkcją „brudną” i izolowaną od innych ( także ze względów bezpieczeństwa). Wobec pozornej sprzeczności polegającej na konieczności lokowania w tym samym miejscu, na poziomie terenu funkcji laboratoriów specjalnych oraz wielofunkcyjnego „parteru” stanowiącego główną ze względów przestrzennych i prestiżowych część budynku obie funkcje rozlokowano na dwóch niezależnych poziomach. W tym celu teren pod budynkiem jakby oderwano od podłoża podnosząc go na wysokość ok. 4 m lokując pod nim, w przyziemiu, laboratoria specjalne a w parterze foyer, cafeterię, część ekspozycyjną i częściowo dydaktyczną . Na parter prowadzą schody, które płynnie „wyrastają” z płaszczyzny Placu i dodatkowo wzmacniają efekt głównego wejścia.

Zupełnie na innej zasadzie rozwiązano salę wielofunkcyjną, stanowiącą etap III inwestycji. Ze względu na jej charakter przestrzenny odróżniający od pozostałych etapów umieszczono ją od strony wewnętrznej na terenie wewnętrznego dziedzińca AGH nadając charakter „ niezależnego „obiektu o spoistej formie (w nawiązaniu do charakteru budynku Biblioteki) połączonego „punktowo” z bryłą główną całego kompleksu.

W zakresie przesłaniania (dostępu światła dziennego) nowo projektowane obiekty spełniają co najmniej parametry jak dla zabudowy śródmiejskiej.

2.3. Opis rozwiązań funkcjonalnych

Etapowanie.

W zakresie etapowania przyjęto zasadę że etap I stanowi samodzielny obiekt z wszystkimi jego atrybutami natomiast kolejne etapy stanowią jego uzupełnienie korzystając z elementów zrealizowanych w poprzednim etapie (w odróżnieniu od zasady budowy w każdym etapie samodzielnego obiektu połączonego z pozostałymi w zakresie jedynie komunikacyjnym z pomocą przewiązek). Takie rozwiązanie zapewnia powstanie pewnego rodzaju „wartości dodanej” polegającej np. na wygenerowaniu wspólnej przestrzeni komunikacyjnej (w zakresie ruchowym , ale także na poziomie bardziej społecznym , przestrzeni spotkań i kontaktów międzyludzkich dla całego kompleksu obiektów, co powinno tradycyjnie charakteryzować wyższą uczelnię) jak również możliwość „wielofunkcyjności „ niektórych przestrzeni ( np. część powierzchni parteru służąca na co dzień komunikacji ogólnej zespołu budynków w pewnych okresach roku lub porach dnia stanowi uzupełnienie foyer sali wielofunkcyjnej czy np. przestrzeń ekspozycyjną .

Program budynku ( łącznie dla 3 etapów ) rozmieszczono na jednej kondygnacji podziemnej oraz , maksymalnie , dziewięciu kondygnacjach nadziemnych . Nowo projektowane obiekty na poziomie parteru a także większości wyższych kondygnacji łączą się z istniejącymi pawilonami C-3 i C-4 .

Rozmieszczenie funkcji w budynku a także ich ukształtowanie podporządkowane zostało także zasadzie, że (za wyjątkiem garażu podziemnego oraz laboratoriów specjalnych mających specyficzne uwarunkowania) funkcje o większej ilości użytkowników ulokowane są bliżej poziomu terenu a funkcje o mniejszej ilości użytkowników dla których, dodatkowo, wzrasta poziom kontroli dostępu stopniowo na coraz wyższych kondygnacjach.

Inną zasadą wg której rozmieszczono funkcje w obiekcie była zasada stworzenia maksymalnie przyjaznego środowiska pracy i nauki wyrażająca się m.in. dostępem większości pomieszczeń do światła dziennego (za wyjątkiem niektórych pomieszczeń laboratoriów specjalnych nie wymagających takiego dostępu), w szczególności pomieszczeń o biurowym charakterze pracy, a także organizacją większości funkcji wokół wewnętrznego zadaszonego dziedzińca co ułatwia orientację przestrzenną w budynku skraca komunikację wewnętrzną oraz sprzyja kontaktom międzyludzkim.

Program budynku rozlokowano w następujący sposób:
– W kondygnacji podziemnej – etap I i II parking podziemny oraz pomieszczenia techniczne; etap III pomieszczenia techniczne i magazynowe.
– W przyziemiu – etap I i II laboratoria specjalne; etap III dolny poziom sali wielofunkcyjnej (~1290 miejsc z możliwością podziału na 2 mniejsze sale) z zapleczem szatniowym i sanitarnym oraz recepcją oraz wejściem od strony Kampusu.
– Na parterze: etap I i II foyer, szatnia, cafeteria, sale dydaktyczne, expo; etap III górny poziom sali wielofunkcyjnej.
– Na kondygnacjach 1 i 2 piętra – etap I i II pomieszczenia dydaktyczne (sale wykładowe i ćwiczeniowe, sale konferencyjno seminaryjne)
– Na kondygnacjach 3 i 4 piętra – etap I i II laboratoria lekkie
– Na kondygnacjach 5,6 i 7 piętra – etap I i II pomieszczenia biurowe

Projekt:

  • B2 Studio Sp. z o.o. Spółka Komandytowa

Skład zespołu:

  • arch. Józef Białasik
  • arch. Witold Bolek

 

  • arch. Rafał Krawczyk
  • arch. Marzena Juruś
  • arch. Tomasz Kaim
  • arch. Magdalena Bederska
  • arch. Mariusz Korpacki
  • arch. Magdalena Miętka
  • inż. Tomasz Pańczyk

http://www.b2studio.com.pl/